Morte en Batalla

Do teu corazón de lana, 

fendido por mala frecha,

a idade tan temprana,

por esta horrenda ferida

vermello teu sangue mana.

A túa orgullosa malla,

otrora limpa e pulcra,

nesta escura batalla

no momento en que triunfabas

compañeiro, ela falla.

No momento do esplendor,

cando todo íanos ben,

botóume enrriba a dor

de non volverte a ollar,

nin senti-lo teu calor.

E a terrible Morte,

envidiosa ave rapace,

para unirte á súa cohorte

agarimate e te prende

coas súas mans nun abrazo forte.

Xeral querido, amigo:

é meu desexo que sepas

que vou morrer contigo;

se cho digo debes crerme:

temo que axiña te sigo.

Hei de dicirte adeus,

que o enimigo se achega,

¡Hei de guerrexar por Deus!

Mentres algún ser divino

alónxa teu alma dos teus.