Entradas

Mostrando entradas de 2010

Never, Ever, Kneel

Maximo Vindictus watched the men assembling in formations before him. Up on high, the sun shone on the field that was soon to be covered with blood. Bellow him, his horse was uneasy, sensing the battle coming. A soft wind blew, bringing the smell of the abandoned campfires as they grew cold. His armor was shiny and clean, polished by his slaves, and as the Legion formed before him in the field, he seemed to reflect partially the sun above, like if he was somehow chosen by Mitra.

Susurros en la Noche

La ciudad se despereza como un enorme monstruo ante ti, esperando que caigas en sus fauces. No tiene prisa, sabe que tarde o temprano serás Suyo. Lo cual no quita que te llame en bajito, reclamando tu vida como reclama la de muchos cada día. Espera y acecha: tú serás suyo.

Green and Black

I open my eyes and all is black. The only thing I can see is the green triangle with the letters RGC in its apexes: the symbol of the Re-Gen Corporation. My eyes still hurt a bit as they adjust to the lack of light, but I know what it means. It means I'm dead. Well, was dead. Now I'm alive again, I guess. That means I never died? And when was it, and how? I can't think too straight.

Ave Hyboria, Morituri te Salutam

Come, sit with me by the fire, child. It is a cold winter night, but I have a story to warm us and keep us entertained until the time to retire comes. It is a tale of my younger days. A legend now already, whispered in circles around the known world with respect and fear. It is the legend of how we came to be who we are now. And it all started long, long ago.

A Meeting (few Weeks After Vak Athioth)

The moonlight bathed the peaceful park. The man stood between two big Darkwood trees, shading him from much of the silver light, which in turn glimmered in the small waves of the lake. He was turning his back against the world, shielding himself in his inner thoughts. Troubled thoughts.

Detener a los Enemigos del Emperador

Los diez exploradores se bajaron del Rinho y se colocaron en formación bajo la suave llovizna. Crelus, el Sargento Veterano que dirigía la unidad, le dijo al conductor que les esperase dos días, y, si no habían vuelto de aquella, volviese al Puesto Avanzado de la segunda compañía. Luego, colocándose delante de sus hombres y ordenándoles que le siguieran, echó a correr por el camino.

O Cabaleiro Anthor

Anthor chegou ó chan e as súas penras flexionáronse para dete-lo impacto. Mentres corría polo poeirento camiño, pensou que a fin deixara atrás o negro castelo, onde non entraba a luz, e íase a un lugar onde o mago non o alcanzase. Pouco a pouco chegou á cidade. Era infernal. Xigantescas torres chegaban ata o ceo, fora da vista; nas rúas corrían estraños demos de catro ou dous patas que ruxían sen se deter para tomar aire. Cando botou man da espada para se defender dos posibles perigos, deuse conta de que non a levaba, que, ó igual cá armadura, a deixara no castelo. Correu ata a beirarrúa onde se cruzou con raros seres humanos vestidos con demoniacas roupas. Os demos bramaban moi forte, pero paraban, tanto de gritar coma de moverse, ó cruzárselles unha persoa, e os seus ollos non demostraban furor algún pola interrupción. Incomprensible, unha cidade completamente tola.

La Carrera

Pedro da la salida con un grito, a la vez que baja el brazo. Tu pisas fuerte el pedal y casas y objetos empiezan a moverse a medida que coges velocidad, lo cual es fácil dado que vas cuesta abajo. Ana va detrás tuya, con su bici roja, y, más atrás aún, aunque no mucho, va Luis, con su dos ruedas gris. Sabes que vas a ganar, siempre lo haces, mas es divertido correr y es una buena forma de aprovechar el verano en el pueblo.

Los Perros de Torres

La mañana era fría, con un cielo azul pálido que más parecía hielo que otra cosa. Sólo un par de nubes osaban romper su monotonía, y de sus alturas descendían los chillidos de algunos pájaros. Había algún tipo de olor a naturaleza flotando en el aire, quizás a tierra mojada, o a cedro, no lo tenía muy claro.

La Muerte No Atiende a Razones

A principios del siglo pasado, un sociólogo alemán llamado Ulrich Beck escribía una teoría acerca de la sociedad del riesgo y las implicaciones que ella tenía. En estos momentos, yo la estoy mirando a la cara. Unos ojos azules y achinados enmarcados por cascadas de rojo fuego, que miran sin piedad desde el otro extremo de la muerte. No se como se llama, sólo estoy seguro de que ese cañón es capaz de abrir agujeros en el cuerpo de un elefante, y que con el silenciador nadie oirá llegar mi última hora.

Over the Ice

Berlin was a mess back then, eighteen years before the Fall. It was another cold summer, and there had been snow storms almost up until April. Even then, at the turning of July, some days you would wake up to find a small layer of ice had formed on the streets during the night. Berlin, the city around which modern history was built, seemed like a freezer gone mad. It’s almost incredible to me now that, back then, people wouldn't bother speaking too much about the climatic change, and only mention it from time to time, even though even places far to the south like Spain and Italy now had long icy seasons.

Omega y Alfa

En algún lugar del Tiempo y del Espacio, o quizás en ninguno realmente, el Ente aparecía como un ser anciano y cansado ante los ojos del otro Ente, joven y lleno de energía. Tampoco es que la apariencia contara mucho en aquella situación, era más cuestión de mantener las formas.